Hiç...

Seni hiç sevmedim ben,

bunu biliyor musun?

Nereden bileceksin ki?

Yüzünü hiç görmedim çünkü…

İnsan yüzünü görmediğini sever mi?

Onu hiç bilmem…

Hiç konuşmadık seninle,

sesini hiç duymadım bu yüzden…

gözlerine ise hiç bakmadım…

Ellerin mi?

Hiç değmedi ki ellerime…

Akşam vakti,

kuru ayazda,

üşüyerek,

hiç otobüs beklemedik seninle…

Kar, hiç yağmadı başımızın üzerine,

soğuktan donmuş karları,

hiç çiğnemedik

ayaklarımızla…

Yağmurda hiç ıslanmadık,

rüzgâr hiç vurmadı yüzümüze…

Ya güneş?

Güneş yoktu ki…

Hiç gökyüzüne bakmadık,

hayal de kurmadık hiç…

Gözlerimizin içinde gözlerimizi görüp,

hiç ağlamadık…

Geceleri hiç uykusuz kalmadım ben…

Hiç şiir de yazmadım sana,

mektup da…

Şarkı söylemeyi zaten bilmem…

Adını da hiç söylemedin bana,

ben de hiç söylemedim,

adını sana,

kendi adımı da…

Sahi, adın neydi senin?

Gözlerin hangi renkti?

Ya saçların?

Çehren nasıldı?

Hiç birini bilmiyorum…

Ve en önemlisi galiba,

hiç yalan söylemedim ben sana,

bu yazdıklarımın dışında...(BK)